ò Na Cònta che i hai scrit parèj
“Un di mi i andrai a ciapé doi café për mi e për ti, me seterai s’ un-a cadrega, e i te speterai e ti ‘t veniras!”, ël vej òm a la pensava parèj, e tuti ij di, a la matin-a, a l’andava tut sol a ciapè l’istessa cadrega ant ‘l istess café, ciamava doi café e a spetava fin-a che ‘l café a vniva frèid e a s’ podeva nen pì bèivlo. Antlora s’aussava e diseva a tuti: “Chiel a l’avrìa avù ëd fé, cert a vien doman, i hai mach ëd spetelo fin-a diman, voiautri vëdreve”.
Ël vej òm a s’ tornava a ca silensios, a s’ gavava via ël capel quand ch’a pasava për ij Giardin Cavour d’nans a la targa ‘d Pinin Pacòt, e a s’ sarava an ca.
‘L òm a l’avìa nen na fomna ò ëd fieuli, a viveva sol ant la soa veja ca ëd sità. A l’avìa avù un gat na vòlta, ma adess a l’era mòrt, e la ca a l’era tuta veuida. Minca di ‘l òm a l’arpeteva ël sò ritual an andand al café e tornand peui a ca a saràsse drinta. A s’diseva ch’a l’avìa nen ‘n amis dzora sta tèra da quand ch’a l’avìa lassà ël travaj, ma chiel a l’andava minca di a ‘l café a fé coma ch’a i oma dit.
“Quand a l’é ch’a riva ël tò amis?”, i ciamavo i autri ant ël café, “a smija pròpi ch’a vegna mai!”. Ël vej òm a fasseva na smòrfia e a rëspondeva nen, ël di dòp a l’era torna lì e col temp la gènt a l’avìa perdù l’anvìa ëd déje fastidi: “Lasslo perde”, i diseva, “chiel a l’é fòl dël tut!”.
Un dì ëd novèmber, ël vej òm a l’é mòrt. Tuti ant ël café a s’ gavavo via ël capel e a bevevo quaicòs an soa memòria, quaicun a l’era fin pentì.
Antrames a tut stò travaj, un cit a l’a crijà, e tuti a s’ son voltà: a l’era un miràcol; aranta a la tàula dël vej a j’ero doe cadreghe, e dzora a chila mach doe tasse ‘d café, veuide: quaichun a l’era rivà e a ‘l avìa bu.
Fàme nen pensé, ch’a l’era nen lontan ël dì dij mòrt!
Pero Buòso
Turin – 15-16/11/2023